~ Εκδιδόμενη ~

~ Έσκασε στα χείλη μου ένα ανθισμένο χαμόγελο,

θαρρώ πως ήταν από κείνα που 'χα καιρό τώρα λησμονήσει,

σκαρφάλωνε την ραχοκοκαλιά μου ο δείκτης νυχτός,

 ψιλαφίζοντας τα δεύτερα του χρόνου γυρίσματα,

εμείς παλεύουμε να σηκώσουμε τον πόνο μας πιο ψηλά στους ώμους 

τις ώρες που βραδιάζει,

κι αν καμιά αγκαλιά πού και πού μας ξελογιάζει,

κι αν προτιμούμε να αφηνόμαστε σε ξένα χέρια,

κι αν στάζουν οι λέξεις αφηρημένους συμβιβασμούς, 

δεν τίθεται  θέμα πορνείας της ψυχής μας,

αναλώσιμα τρεκλίσματα είναι,

 

τέτοια που ψιθυρίζουν την άνοια της Εποχής,

την άγνοια των όσων ξέρουν καλά,

γυμνές τολμούν να στέκουν όλες οι Αλήθειες,

και πάλι συγχωρούνται για αυτήν τους την φανέρωση,

δεν είναι άλλο παρά γυναίκες δεμένες πάνω στην ζωή τους,

με μια αρχαία κλητική προτροπή ''γύναι'' να έρχεται σε αντιπαράθεση

 με την προστακτική αξία του νεολογισμού '' γίνε κείνο που ποθείς'' 

 κι αν είναι μέσα σου γινομένο,

τότε θα πετύχεις ~