~ Τελικά είναι οι Ψυχές μας~

Τελικά είναι οι ψυχές μας το πέπλο μας για να αντικρίζουμε τον κόσμο
κι όταν βρούμε την ψυχή μας σε άλλο σώμα 
τότε υφαίνουμε καινούρια πέπλα
πιο μεγάλα και φανταχτερά για να χωρούν τα όνειρα των ψυχών 
και όταν πάλι χάνουμε την ψυχή μας σκίζονται τα πέπλα,
χαρακώνονται οι αναμνήσεις
και τα όνειρα βουρκώνουν ...
τότε πεθαίνουμε για λίγο ...
για λίγο μονάχα ...
μέχρι να βρούμε άλλες ψυχές να παιδεύουμε. . .

~ Είμαστε κάτι ~

Είμαστε κάτι καδένες φθαρμένες 
καλά κουλουριασμένες μέσα στα συρτάρια της λογικής 
μα κι αυτή η φυλακή 
εμάς ελευθερία μας φαντάζει 

Είμαστε κάτι σοφό , πανούργο , δυνατό 
τα πάθη πιστά ακολουθώ 
μα με Σοφία δεν χορταίνει η ψυχή μας 
μόναχα με τα απωθημένα το κορμί μας 

Είμαστε κάτι Σιωπές ...
σε τούτο τον κόσμο του Διαλόγου , του Λόγου 
ίσως και να είμαστε οι φωνές όσων σιωπούν 

Είμαστε η αρχή του τέλους ...
Είμαστε το τέλος της αρχής ...
ΔΕΝ είμαστε κάτι , είμαστε σίγουρα  ΠΟΛΛΑ ~