~Βρήκα στις
προτροπές...έλλειψη
και μια μεγάλη απορία για όσα δεν έκαναν και για όσα
δεν ξέχασαν ποτέ..
έριξε εκείνος τις αγκαλιές
σε μια χούφτα ήλιο
Και γέμισε σκιές η κίνηση
έκλεψε από κάνα δυό
σώματα ευχαρίστηση
έκλαψε σε λάθος όνειρα
ακουμπώντας τα φτερά του … κι ύστερα αναρωτήθηκε
Εκτροπή ή πηγαία κατάληξη
Κι ανασηκώθηκε στις μύτες
των βλεφάρων
μήπως ξεθαρέψει η ανάμνηση και
Κορδωθεί αναμεσα στη τραχιά επιφάνεια της νύξης
μες της άνοιξης το
καταχείμωνο προβάδισμα θα λείψεις
κόλλησε με μια
περιποιημένη γραμματοσειρά ‘’ανοίξαμε και σας περιμένουμε ‘’
έξω από το ψευδόκοσμο
και λούφαρε κανακεύοντας τις Κυρίες σκέψεις
που στο διάβα τους άφηναν
ένα τριαντάφυλλο κάθε πέταλο κι ένας αιώνας
όχι από κείνους που μέσα
τους κουρνιάζουν Αγάπες
του ''για πές
σημερα πόσο τοις εκατό μ’αγαπάς ;''
αιώνας
που ανάμεσα στα γράμματα της λέξης σ’αγαπάω
βάραινε η σιωπή και ο σεβασμός η άμετρη
εμπιστοσύνη και η μάχη του μαζί
κι ήταν δύσκολο το ένα
από δυό …
κι όμως γινόταν το ένα στρόγγυλο
και έπαιρνε σάρκα η Αγάπη …
ήταν κύκλος
των κατά τα άλλα
γελασμένων γελαστών υπαινιγμών του για πάντα
κι ήξερα δυό που ποτέ
δεν είπαν σ'αγαπώ κι έζησαν μαζί μα χώρια… ~
