~ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ~

~ Αυτή η πλευρά του εαυτού μου ~

Είναι που φοβάμαι να αντικρίσω
αυτή την πλευρά του εαυτού μου
με σαγηνεύει η λιτότητά της
με τρομάζει το χαμένο της βλέμμα

Είναι μοναχική , ιδιότροπη
σκορπίζει σκότος
γεμάτη απόρριψη , πόνο 

ο θάνατός της μακάβριος
και καταστροφικός

Τακτικός επισκέπτης
τα πιο παράξενα βράδια
σε χρόνους άγνωστους εισβάλει
στις σκέψεις , στην ζωή , στο σώμα 

Τροποποιεί επιλογές
κάθε είδους συλλογικές ανησυχίες
και γεννά το αίσθημα της αυταπάρνησης
της ιδιοτέλειας  , της καχυποψίας 

Αυτή η πλευρά μου τόσο εσωστρεφής

Περιπλανιέται δίπλα στην θάλασσα
όταν το κύμα υψώνεται μπροστά της
δεν κάνει βήμα πίσω
μα κι όταν η θάλασσα είναι ήρεμη
πάλι έρχεται και την ταράζει

Ξυστά περνά από κινδύνους
και είναι φανατικός πότης
ξενυχτάει και ξεχνάει
κάθε τι που την κρατάει ζωντανή 

Δεν φοβάται , έτσι δείχνει 
είναι αρκετά σκληρή

Αυτή η πλευρά του εαυτού μου
είναι η μισή μου η ψυχή . . .

Την φοβάμαι ...
ίσως επειδή δεν την γνωρίζω αρκετά ...

~ ήρθε η ώρα να σε γνωρίσω καλύτερα 
για να δικαιολογήσω πιο πολλά ~

~ Σωτηρια ~

Εντυσα με μαυρο ενδυμα την ψυχη μου
οι σκεψεις σκοτεινες και αβεβαιες
βρισκομαι στον πυθμενα της θαλασσης

Βολταρω στο υπεδαφος της γης
γνωριζω το κατακαθι των συναισθηματων
εχω πεσει χαμηλα
υποβαθμισα πρωτα τον εαυτο μου
βρεθηκα σε ακαιρο σημειο
 την πιο ακαταλληλη στιγμη

Oι σκεψεις παγιδεψαν την ψυχη μου
σε μια παρτιδα σκακιου
την εχασα την ψυχη μου . . .

Το πνευμα ταραγμενο
μπλοκαρισμενο απο τυψεις , ενοχες 
το κακο φολιαζει στα βαθη της αβυσσαλεας προσωπικοτητας μου
οσο το πλησιαζω φοβαμαι
τρεμω τον ιδιο μου τον εαυτο οσο το πλησιαζω . . .

Με ενα μολυβι απλωνω ο,τι νιωθω
στο απεραντο χαρτι
ελπιζοντας πως θα επελθει  Σωτηρια 

Ποιος θα με σωσει τωρα απ' τα λαθη ;

Για εσενα καποιος αλλος ειναι ο Σωτηρας σου
οταν τον εντοπισεις μην τον πληγωσεις
ακολουθησε την ρωμαλαια σκεψη του
την ομορφη ψυχη του
μεινε διπλα του 
ζησε στην ζωη του

Ο Σωτηρας σου ειναι το χερι
που θα σε τραβηξει απο το πληθος
και θα σε κανει να νιωσεις ξεχωριστος

Ειναι αυτος που με το βλεμμα θα ταξιδευει
σωμα ψυχη και σκεψη
σε μερη που ποτε δεν  θα πας
γιατι ειναι ανυπαρκτα

Ειναι αυτος που'χει χερια καθαρα
γεματα προσφορα και αγαπη
Ειναι αυτος που θα συντροφευει
την μοναξια σου

Κι'οταν τον βρεις μην τον πληγωσεις
μην του ματωσεις την ψυχη
μην του αποκεφαλισεις τα ονειρα

Απλα αγαπησε τον δυνατα
μεχρι να κλεισει η φωνη σου
μεχρι να σταματηει ο χτυπος της καρδια σου
να αντηχει νοητα στα αυτια σου
μεχρι το αιμα στις φλεβες σου να παγωσει
και η σκεψη να θολωσει


~Εγω . . . ~
~Εγω τον βρηκα . . .~

~Απλα τον εχασα ~

~ Το Χαμογελο της Ειρηνης ~

Την κοιταξα στα ματια 
το βλεμμα της καθαρο
μα στοχαστικο 
οι μπουκλες των μαλλιων της 
τυλιγαν τους ωμους της 

Γεματο χαρη το περπατημα της 
Αχ αυτο το βλεμμα της!
εξολοκληρου αληθινο, διαπεραστικο
ο γραφικος της χαρακτηρας 
μοναδικος , αξεπεραστος 
εκφραζει την αγαπη την στοργη 

Οι ζωγραφιες της ιστοριες ατελειωτες 
τα χρωματα της εντονα , φωτεινα 
παντα ευγενικη και γλυκομιλητη

Αυτα τα ματια της φανερωνουν 
καθε συναισθημα της 
καθε σκεψη της 

Αυτα τα ματια της 
η αποχρωση του σκουρου καστανου το βραδακι 
και του γλυκου μελι στο φως του ηλιου 

Την κοιταξα καταματα 
μου χαμογελασε 
διεκρινα τα λακακια της 
το πλατυ χαμογελο της

Το χαμογελο της ΕΙΡΗΝΗΣ σκεφτηκα ...
κατι τοσο απλο 
απο το οποιο μαθαινει κανεις 
να αγαπα 
να ελπιζει 
να δημιουργει
να προβληματιζεται . . .

Καταφυγιο Οι Σκεψεις

Παιξε παιξε και 8α χασεις την ψυχη σου θα μοιρασεις σε ανθρωπους που ειναι ξενοι δεν σε εμαθαν ποτε και αυτοι που προσπα8ουσαν να σε μα8ουν πιο καλα τωρα μακρια σου ειναι και σε σκεφτονται ξανα ! Σκεψου τις επιλογες σου τους αν8ρωπους που κρατας τις σκεψεις που χαριζεις και αυτους που αγαπας φροντισε το σωμα την ψυχη σου να ναι παντα μια χαρα και τουσ φιλους της ζωη σου διπλα σου παντοτινα .Ανθρωπους πολλους να γνωριζεις και απο ολους να κρατας την ομορφοτερη αληθεια που στα ματια συναντας . Καθε αν8ρωπος σπουδαιος κρυβει πραγματα πολλα κι εσυ κα8ε μερα πλησιαζεις πιο κοντα .Εχε πιστη στους ανθρωπους στην μεγαλη αλλαγη και που ξερεις καποια μερα ισως χρειαστει να αλλαξεισ και εσυ !

~ Κατι ΔιαφΟρετικο Για Τον Κα8ενα ~

Ερχεται στην ζωη του καθε ανθρωπου

τοσο ξαφνικα και απροσμενα

δεν ρωταει

απλα απανταει

σε φιλαει γλυκα

κανει τα πρωτα βηματα της δειλα

ειναι στηριγμα αν την χρειαστεις ωμος για να κλαψεις

αγαπη που σαγινευει

τις νυχτες που πονας διπλα σου περιμενει διχως λεξη να μουρμουρισει

υπομενει τις κακοηθειες τα ελλατωματα

μα επιβραβεβει τα καλα τα ομορφα τα ωραια

ειναι δωρο

εινα σπανιο

κατι ξεχωριστο για σενα

για τον καθενα

το αλλο μισο της ψυχης σου

αυτη σε συμπληρωνει

μα σε μπερδευει

αυτη ... η υπομονη της

η ψυχροτητα δεν της ταιριαζει

γιατι καιει σαν φωτια

και ζεσταινει τις αμαρτωλες ψυχες των δουλων της

ο ανθρωπος μπροστα της υποκλινεται

θαμπωνεται απο την απλοτητα του βαθους

κρασι ειναι που δεν μεθαει

κοκκινο τριανταφυλλο που κρυβει πο8ο

αγνη και πονηρη

αλλωτε σε καταστρεφει

αλλωτε κοντα σου τρεχει

ζηταει λυτρωση

δεν φοβαται

μα φοβο κρυβει

κερι που δεν σβηνει

απο τις πνοες παιρνει δυναμη

κι απο τα βλεματα αντοχη

ειναι η ελευθερια πισω απο ενα κελι

ειναι πιστη σε κοσμο αθεο

ειναι το παρελθον του μελλοντος

και συνεχιζει να υπαρχει

ειναι επηγιος παραδεισος

χτυπαει σαν καρδια

σε καιρους δυσκολους , σε καιρους ευκολους

στην ΕΛΛΑΔΑ TOY TOTE ~ του τωρα ~ & του ΑΥΡΙΟ . . . (~για τον καθενα ειναι κατι διαφορετικο~)

Χαρακώματα ( 'A Παγκοσμιος )

Τι κ'αν είμαι Γάλλος ή Γερμανός
βυθισμένος στο σκοτάδι του πολέμου
εγκλωβισμένος στης μοίρας το γνωμικό
σκέφτομαι τι θα απογίνω σαν πεθάνω
χώμα στο χώμα θα γίνω.
Δεν θα με βρει μάνα ή πατέρας
γυναίκα ή παιδιά.
Θα πεθάνω για το έθνος
με ραγισμένη την καρδιά
κάθε ώρα και λεπτό  νιώθω φυλακισμένος
το έδαφος λασπωμένο
και γύρω μου νεαρά πρόσωπα
ζωή αυτά δεν έχουν
και πεθαίνουν μοναχά
για αυτό που λέγεται έθνος
η για κάτι άλλο τελικά
Δεν υπάρχει πια για μένα
μέρα ή νύχτα
πολεμώ μέχρι η καρδιά μου
να σταματήσει να χτυπά
τα χέρια μου δεν τα αναγνωρίζω
από άσπρα μαύρα γίναν ξαφνικά,φοβάμαι
Τώρα πια ξέρω πως είναι να ζείς με τους νεκρούς
αφού δίπλα μου τούς έχω τους μιλώ
μα απάντηση δεν παίρνω
Χτές σκότωσαν τον διπλάνό μου
χρόνια είχε να φύγει από 'δώ
μεσ τα χαρακωματα λυποταν
για την μοιρα , το κακο
Μαυρος αγγελος τον πηρε
ετσι ξαφνικα
Ποτε 8α ερ8ει και για εμενα να με παρει αγγαλια ?
ζωη εγω πια δεν εχω
δεν καταλαβα ποτε γιατι πολεμησα εδω ,
γιατι πολεμαω ακομα
 και ξεχναω τον παλιο μου εαυτο
το ξερω πλησιαζει η ωρα
που θα παψω να υπαρχω
Φοβαμαι θα πονεσω ?
λυπαμαι που δεν θα ζησω να δω τι καταφερα
σκοτωνοντας, πληγωνοντας, προκαλωντας πονο και δυστυχια
Σαν δειλος κρυβομαι εδω
βαθια μεσα στην γη
χωρις ελπιδα για ζωη
Απογοητευω το παρελθον μου
μου ειπαν πολεμαω για το ενδοξο παρον μου
Ονειρευομουν μια αλλη ζωη
χωρις δακρια και οπλα
πολεμο και μπλοκα
παντα 8α ρωταω το γιατι μου στερησαν μια ΖΩΗ !

ΝΕΚΡΑ ΖΩΝΤΑΝΗ

Τι θα γινει αμα φυγω ;
Αν φυγω επιτηδες , 8α γινω δαιμονας η αγγελος ;
Ο θεος θα με καταλαβει η θα με αποβαλει ;
Ενα βημα ειναι ...
Μια σκανδαλη , ενα χαπι , μια ενεση ...
Οποιος φευγει ετσι ειναι δειλος
ειμαι και εγω δειλη
Οποιος εφυγε ετσι δεν αντεξε, δεν ενιωθε , δεν νομιζε. . .
Οποιος εφυγε ετσι προσβαλε τον εαυτο του
Εναι στιγμες που θελω να σου πω ΕΙΡΗΝΗ Σ'ΑΓΑΠΩΩ !
το μονο που χρησιμοποιω ειναι ενα βλεμα ...
Με καταλαβαινεις . Ακομα και οταν θα ειμαι μακρια θα καταλαβεις . . .
Φαινομαι καλα . Κατι στραβωνει . . .
ΓΙΑΤΙ ?
Γιατι φευγουν οσοι δεν θελουν ;
κι αν δεν ξυπνουσα το πρωι ;
Θα χαθει η μουσικη μου
Το σπιτι θα σωπασει
Η ταξη θα εχει φασαρια
Οι φιλοι μπορει να κλαψουν
η οικογενεια θα πικραθει , θα απογοητευθει
οι καθηγητες ισως λιγισουν
ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΛΟΥΣ
ακομα και τους αγνωστους
Θελω να ακουστω , να ακουσω σ'αγαπω
ΤΟΤΕ ΑΣ ΚΛΑΨΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Ο ΠΟΝΟΣ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ολοι οι αλλοι θα ξεχασουν θα πονουν λιγοτερο
Η απουσια αισθητη ,μονο για αυτους που ενιωθαν
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ
Η ζωη ειναι παραξηγηση ...
ειναι και δωροο
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ θελω να φυγω
Σε εναν αλλο κοσμο ισως με δεχθουν οπως ειμαι ...

Υ.Γ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΤΟΜΑΣ ΠΡΟΤΟΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ! :(

ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ !

κοιταζε παντα ουρανο παντα το φεγγαρι να σε κραταει ζωντανο στα αστερια να σε παει να σου δινει αναπνοη τις φλεβες σου να νιωσεις την γη να τρεμει σαν τρελη μια ζωη πρεπει να σωσεις κανε αυτο που πο8εις αυτο που σου λεει το μυαλο σου με μεγα οδηγο το πιο τρελο ονειροο σ !

Όνειρα

ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ 

ΜΕ ΤΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ 

ΦΙΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ 

ΜΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΟΠΛΙΣΟΥΝ!

Ασπρομαυρο

Νεκρη φυση (αντιγραφη απο πρωτοτυπο)

Ο Αγγελος μου

Ελευθερο θεμα

! Οταν αγαπας !

Οταν αγαπας δεν πρεπει να ξεχνας,
πρεπει να προχωρας και να μαθεις να συγχωρας

Οταν αγαπας δεν πρεπει να μισεις
δεν πρεπει να ζηλευεις, ουτε να κοροιδευεις

Οταν αγαπας πρεπει να το δειχνεις
πρεπει να το νιωθεις, πρεπει να μαθεις να ελπιζεις

Οταν αγαπας μπορει να μην κανεις σωστες επιλογες
Οταν αγαπας μπορεις να περνας καλα
Οταν αγαπας μπορεις να εισαι ο εαυτος σου

Οταν αγαπας ανεχεσαι τα παντα
Οταν αγαπας μπορεις να πιστευεις,
πως μπορει να συμβει το ακατορθωτο

Οταν αγαπας σε αγαπανε
Οταν αγαπας εισαι τελειος
Οταν αγαπας υπαρχεις

Οταν αγαπας εχεις αξια
Οταν αγαπας εισαι σημαντκος

Οταν αγαπας μπορεις να αγαπησεις ακομα περισσοτερο. . . 

Μεσα στην αδιαφορια!

 

Ηχοι

Οταν χανουμε φιλους, αδελφια συγγενεις
αυτο που μενει ειναι τα γνωμικα τους
οι σκεψεις της ψυχης.

Μενουν λεξεις χαραγμενες βαθια μεσα στην καρδια
και στα ονειρα τρυπωνουν φτιαχνοντας μια ζωγραφια
αναμνησεις παλι φερνουν απο τα παλια
στηριγμενες σε παθη και αγαπες 
που χουν φυγει μακρια.

Ηχοι παντου υπαρχουν
μας κανουν να θυμομαστε καλα
λογια που χουν πει αγαπημενοι
και ειναι τωρα μακρια.

Σαν θυμασαι αυτα τα λογια 
ζωντανευεις τις ψυχες
τις κανεις περισσοτερο να σου μιλανε
και γλυκα να τραγουδανε.

Σου υπενθυμιζουν καταστασεις
που νομιζες πως δεν θα ξεπερασεις
σε γεμιζουν με χαρα μεγαλη δυναμη αλλα
σαν ξυπνησεις το πρωι 
ονειρο θα εχεις δει.

Μα οι ηχοι ζωντανοι
ξερεις πως εσυ ησουν εκει
μες το ονειρο και ζουσες
τη ζωη σου 
με τα λογια σου υμνουσες.

Τριγωνικη Ισορροπια