Θα υπάρξουν μέρες για να ζήσεις

 Θα υπάρξουν μέρες για να ζήσεις

μην άγχεσαι

και στα χει φυλάξει ο καιρός όλα

Ένα προς ένα το χάδι

μια προς μια την λύπη

Κι αν είσαι νέος πολύ, 

αναποφασιστος και απέραντος

κι αν στο πατρικό σου σπίτι το παιδικό δωμάτιο δεν έχει ανακανιστει με την ενήλικη φιγούρα σου καλά καλά

Μην άγχεσαι διότι έχεις μέλλον...

μόνο που παρελθόν δεν έχεις πολύ

για αυτό κοίτα πίσω σου να αφήσεις κάτι

κάτι δικό σου, όχι με την έννοια της ιδιοκτησίας, αλλά της ιδέας 

κι έτσι μεγάλος πολύ, αποφασμενος και συνειδητά μικρός 

στο πατρικό σου σπίτι

στο παιδικό σου δωμάτιο

Όπου τρώει η υγρασία τους τοίχους

η υπερήλικη μορφή σου, 

τα παιδικά σου όνειρα

θα κοιτάζει γλυκά, 

υπήρξαν μέρες για να ζήσεις,

θα δικαιολογείς τον εαυτό σου, 

σε μια τελευταία παράκληση για ανακαίνιση,

Σε μια τελευταία στιγμή για να ζήσεις όπως θελήσεις. 

~ Ο Τονισμός ~

 Πού θα μπουν οι τελείες; 

κάποτε ίσως υπήρξαν τόνοι

συναισθημάτων

παραισθησεων πως τάχα

σε φιλουσα με λαχτάρα, 

κι έλεγα στον εαυτό μου, 

ας μείνει λίγο ακόμα, 

γιατί πάντα απαντάω

χωρίς να με ρωτάς, 

γιατί απορώ

πως μπορεί να αγαπηθεί κανείς έτσι, 

πού τονίζονται τα σαγαπω

όταν τα εννοούν οι άνθρωποι, 

όταν σκευρωνουν ανάμεσα στα δόντια

κάτω από τις γλώσσες, 

Πού βάζουμε τις τελείες

Που υπήρξαν τόνοι

στα πιο σπουδαία

Σ αγαπάω, 

δεν άντεξαν τέτοια βάρη 

οι απαιδευτες καρδιές

για αυτό και άτονα οι πιο πολλοί, 

αφήνουν τα Σαγαπω να αυτοκτονούν

από τα στόματα τους. 

Συστάσεις

 Ένιωσα έλα λεπτεπιλεπτο τσίμπημα στην μέση μου

το πλήθος παρελυε τα αντανακλαστικα μου

Σε κοιτάζω ώρα πολλή μέσα στα Μάτια

Λες και ψάχνω πατρίδα και στεριά, τόσο βαθιά έφτασα που άρπαξα τα δάκρυα,

τις κατάπια τις λύπες σου,

για τις δικές μου θα σου πω άλλη ώρα°

-Γιατί με έφερες εδω; 

-Γιατί ότι αγαπώ το συστήνω στην θάλασσα...