~ Εντός Εκτός Άν επί τα Αυτά ~

~ Eντός επί τα αυτά των εαυτών τους μέσω γενικών συμπτώσεων που πασπαλίζουν το σαβουάρ βιβρ αφού περιαυτολογήσουν,

των αυτών των ίδιων με τους όχι μερικούς που καταχειροκροτήθηκαν και δεν κρατήθηκαν από τα διαστήματα ανάμεσα στα παλαμάκια για να κρίνουν τις μεγαλόστομες ακινησίες τους,

των σε αυτούς που ξέχασαν στην άνοδο να βοηθήσουν,

των με αυτούς που κομμάτι ήταν και ξεκόλλησαν για να κολλήσουν τις αφίσες της επανάστασης, της αντίστασης, της περίστασης,

της φόρμας απομακρύνομαι και ένα γίνομαι με εκείνα,

Εκτός επί τα αυτά των εκείνων που αναμοχλεύουν συζητήσεις
 του ''τί να ζήσεις για να πείς πως ζείς; ''

των εκείνων των μικρών στο μεροκάματο μα μεγάλων στα έσοδα στιγμών, λυγμών και πόνων,

των αυτών τα δάκρυα για ''τα δικά μας'' των πολλών που χάθηκαν και διασχίζουν με μια χούφτα γής
στο χέρι της καρδιάς τον πόλεμο,

αυτό το λέν' ζωή δοσμένη από θεό !

των μέν , των δέ , των μή , των δεν

των εκείνων, των αυτών, και ίδιων που ίδιοι θα μένουν αλλάζοντας

Εντός Εκτός Άν επί τα Αυτά ~

~ Τό μέτρημα ~

~Το μέτρημα με ένα τσιγάρο στο αριστερό φτερό της βραδιάς

λήγει η πεσμένη στα χαλίκια διάθεση

 κατρακύλισμα στο προτελευταίο σκαλί

τα τακούνια την βόλεψαν σε μία άγνωστη στάση περιήγησης

οι κούνιες τραβούσαν με μανία τον ουρανό πιο κοντά στο παιδί

 κι εκείνα τα χεράκια είχαν για οδηγό

ελευθερίας κάτι σκουριασμένες αλυσίδες ασφαλείας ανάμεσά τους

σκηνές λαθραίων αυτόφωτων

για μια ακόμη παράσταση του τώρα

Ένα, Δύο ... παρακάτω εκείνο το παιδί δεν ήθελε να μετρά

Ένα Δύο

Τρία γράμματα η κάθε μετάβαση και είχε ήδη βρεθεί στην επόμενη σκέψη
ψήλωσε η βραδιά

μάκριναν οι άνθρωποι του Δύο

ο ένας κι ο άλλος , ο ένας κι ο καθένας

Τέσσερις και βρέθηκε το μέτρημα έναν κύκλο εποχής να έχει διανύσει

πώς τα κατάφερε εκείνο το παιδί

που δεν ήθελε να περπατήσει με κούνημα περίτεχνο και νάζι
που δεν ήθελε να μετρηθεί

το βράδυ στις Πέντε το είδα να μετρά τους ανθρώπους

στο ένα του χέρι σε μία διά-πλαση

δίχως τελειωμό


εκείνο το παιδί με δεκαοκτώ φιλιά Αγγέλων ~