Χαρακώματα ( 'A Παγκοσμιος )

Τι κ'αν είμαι Γάλλος ή Γερμανός
βυθισμένος στο σκοτάδι του πολέμου
εγκλωβισμένος στης μοίρας το γνωμικό
σκέφτομαι τι θα απογίνω σαν πεθάνω
χώμα στο χώμα θα γίνω.
Δεν θα με βρει μάνα ή πατέρας
γυναίκα ή παιδιά.
Θα πεθάνω για το έθνος
με ραγισμένη την καρδιά
κάθε ώρα και λεπτό  νιώθω φυλακισμένος
το έδαφος λασπωμένο
και γύρω μου νεαρά πρόσωπα
ζωή αυτά δεν έχουν
και πεθαίνουν μοναχά
για αυτό που λέγεται έθνος
η για κάτι άλλο τελικά
Δεν υπάρχει πια για μένα
μέρα ή νύχτα
πολεμώ μέχρι η καρδιά μου
να σταματήσει να χτυπά
τα χέρια μου δεν τα αναγνωρίζω
από άσπρα μαύρα γίναν ξαφνικά,φοβάμαι
Τώρα πια ξέρω πως είναι να ζείς με τους νεκρούς
αφού δίπλα μου τούς έχω τους μιλώ
μα απάντηση δεν παίρνω
Χτές σκότωσαν τον διπλάνό μου
χρόνια είχε να φύγει από 'δώ
μεσ τα χαρακωματα λυποταν
για την μοιρα , το κακο
Μαυρος αγγελος τον πηρε
ετσι ξαφνικα
Ποτε 8α ερ8ει και για εμενα να με παρει αγγαλια ?
ζωη εγω πια δεν εχω
δεν καταλαβα ποτε γιατι πολεμησα εδω ,
γιατι πολεμαω ακομα
 και ξεχναω τον παλιο μου εαυτο
το ξερω πλησιαζει η ωρα
που θα παψω να υπαρχω
Φοβαμαι θα πονεσω ?
λυπαμαι που δεν θα ζησω να δω τι καταφερα
σκοτωνοντας, πληγωνοντας, προκαλωντας πονο και δυστυχια
Σαν δειλος κρυβομαι εδω
βαθια μεσα στην γη
χωρις ελπιδα για ζωη
Απογοητευω το παρελθον μου
μου ειπαν πολεμαω για το ενδοξο παρον μου
Ονειρευομουν μια αλλη ζωη
χωρις δακρια και οπλα
πολεμο και μπλοκα
παντα 8α ρωταω το γιατι μου στερησαν μια ΖΩΗ !