~ Μον(η)αξια ~

 ~ Άλμα σκέψης της ψυχής μου η ροπή. ~ 

Σταγόνα-σταγόνα μετρώ  τη δίψα της πλοκής σου,

Μοίρα μυρωμένη με φεγγάρια,

κρύπτη πόλου της αφής η απουσία,

ψόγος  ρηχός  του κορμιού σου η φυγή,

Κρότος απόμακρος της Αφροδίτης  πάθημα και του Έρωτα κατάρα,

κρατήσου απ’  την ρήξη των σωμάτων μας.

Το ξέρω, τελειώνει το τώρα .

Αιώνια γαργαλάει τις πατούσες των ονείρων 

και αυτά καθώς γελούν σκορπούν ελπίδες …

Σκόρπισες  κι εσύ  στις νεφέλες μου κάθε λογής  ονείρατα,

για να μερέψουν τα αγρίμια μου αισθήματα,

 ψηλάφισμα λαλιάς των  τειχών σου το ύψος.

Τίνος  ουρανού το χρώμα αγναντεύει η ματιά σου …(!)

Να καρτεράς  τ’  ανέλπιστο ψεγάδι της κατάπληξης,

Σαν φτερό που δεν χόρτασε τα πέρατα τ’ αγέρα

Να μένεις εκεί  που υπήρξες …~