~Όπως αγαπιούνται οι πόλεις~

~σε κάθε κόσμο που ζώ σε χρειάζομαι,

ανατρέπεται η μελαγχολία μου
και τροπικά ζει η ψυχή μέσα στις πόλεις,

θα σε μάθω να αγαπάς όπως αγαπιούνται οι πόλεις
σε αργίες και τα καλοκαίρια...

όχι απ'τους τουρίστες,
αλλά από αυτούς που ακόμα δεν ξέρουν πόσο αγαπήθηκαν...~

~ Αυτόν τον κόσμο ~

~κάποιον Αύγουστο θα έρθει χιόνι
και τότε θα πρέπει να μ'αγαπάς πολύ,

στις συνθέσεις του φωτός θα βρίσκει θέση το χαμόγελό σου,
τα χέρια σου καθαρά, έτοιμα να δεχθούν την προσφορά μου,

κι όταν όλοι θα συζητούν για την κλιματική αλλαγή, τις φωτιές και τις πλημμύρες,

εμένα η καρδιά μου θα χει ζήσει όλες τις καταστροφές μαζί και δεν θα με τρομάζει αυτός ο κόσμος που χαράζει~

~Θέλω να γυρίσω κοντά σου~

~Όταν έρθεις φέρε μαζι σου 
τα καλοκαίρια που κι οι δυο έχουμε χάσει

σε ευχόμουν στις κουβέντες μου με υποψηφίους αναλυτές της υπομονής μου και της βιασύνης μου,
μπροστά στους τόσους σε διάλεξα, 
δε μου μιλουσες 
άναβες το τσιγάρο σου,
έβγαινες στο μπαλκόνι,
κι ήθελα να μπορούσα 
να ακροβατήσω ανάμεσα στο σήμα της Νίκης του έρωτα σου, 
τα δικά μου σγουρά μαλλιά να μπλέκονται στα δάχτυλα σου,
 κι ύστερα να αγαπιούνται απο σένα 
στην θύμησή μου σε όποια τα βλέπεις

έτσι κι έγινε άρχισα να απαιτώ χώρο στην ζωή σου, στο κρεβάτι σου στο μυαλό σου,

δεν χωραω στην καρδιά σου, 
θέλω να μπαίνω στο κορμί σου τις αδύναμες ώρες, σε εκείνες που προσπαθείς να μου αντισταθείς, 
να κάνω μια βόλτα, να με θελήσεις και μετά να σου βρώ μια δικαιολογία, να χαθώ... 
να θέλω να γυρίσω κοντά σου
μα να περιμένω να με αναζητήσεις...~

~Φέτος το φθινόπωρο~

~φέτος το φθινόπωρο μύρισε τον Αύγουστο πάνω στα νυχτολούλουδα της γειτονιάς,

έστρωσε μια διάφανη ακτή 
στου σεντονιού σου την άκρη,

κι όλα τα χάδια που χω για σένα ανεκπλήρωτα, φυγαδεύουν τον ήχο των
κοχυλιων για να βρίσκεις θάλασσες στο μαξιλάρι απλωμένες,

έτσι ποτίζονται με αλμύρα τα δάκρια
την ώρα που κοιμάσαι~