~ Την θυμάμαι καλά …
Eίχε
καρφωμένη μια γαλάζια θάλασσα στο στήθος
Μια γαλάζια θάλασσα συντονισμένη αρμονικά με τις χιλιάδες
ανάσες της
Χιλιάδες ήταν… κι όμως ήταν μετρημένες
Σκόρπιες στον λιγοστό αέρα γύρω της …
Ανάγκες σκλήθρες ζουπιγμένες στα βράχια του στέρνου της
Κι εκείνες οι αμμουδιές
με τα μικρά κοχύλια αγγίγματα
άπλωναν τις πατημασιές των ανθρώπων απάνω στο δέρμα της…
Τόσο ανάλαφρα βαλμένες απάνω της …
Κι εκείνες τις φορές … που δεν φορούσε στον λαιμό της την
γαλάζια πέτρα …
είχε ακόμα κι εκείνες τις φορές
γαλάζιες θάλασσες στο στήθος … ~
