~Καιάδας~

~η αγάπη δεν έχει τερματισμό, 

είσαι αέναος δρομέας,
κι είμαι η αιώνια οδός
κυλάει με αφθονία
η τρυφερότητα
σαν ποτάμι με προορισμό το δέλτα μου
εκεί ρίχνω τις αδυναμίες μου
άλλον έναν Καιάδα φτιάχνω για σένα
γενναίε μου στρατιώτη
τέτοιον που κι Σπάρτη θρηνεί
όσους αθώους
θυσίασε
κι οι μητέρες των νεκρών δακρύων μου
στέκουν κλονισμένες
κοιτώντας τα βράχια που διαμέλισαν τα σπλάχνα τους
όμως γεννούν ακόμα καθαρά αμόλυντα αισθήματα
διατηρούν την καθαρότητα στα μάτια
ενώ τις νύχτες προσεύχονται
για τα αθώα κορμιά που δεν πρόλαβαν να πολεμήσουν
για τις γυναίκες που αγάπησαν
κι εγώ δεν με συγχωρώ
για τις φορές που δεν έκλαψα
για τα θαμμένα μου παράξενα

αν σ'αγαπήσω αυτή θα ναι η συγχώρεση
αν σ'αγαπήσω και μετά τον θάνατο
αυτή θα ναι η αιωνιότητα~

Αφιερωμένο, σε σένα...