~ Ευθανασία ~

~ Έχω κρεμάσει το πάθος και η εκπνοή του είναι καπνός,
είχα μπρός μου τόσες νέες μέρες τόσα γοητευτικά αύριο,
έμενα σε χρόνους παρελθοντικούς όχι γιατί ήταν γιορτινοί,
ή βολικοί μα γιατί είχα ανάγκη να ταυτίζω το τώρα με ένα πεπραγμένο,
δεν ήσουν πεπρωμένο μου εσύ,
όχι γιατί δεν μου άξιζες αλλά ήσουν ίλιγγος,
ζαλάδα από κείνες που κι η θάλασσα ξερνάει,
σήμερα είμαι κύμα και τότε που ήμουν σταγόνα σε ταξίδευα,
κι η αύρα μου κυλούσε μέσα σου,
ιδρώτας καυτός με παγωμένα χέρια,
σήμερα είμαι κύμα κι η αλμύρα μου είναι απ' το δάκρυ,
το' βαλα σκοπό σε άλλες θάλασσες να τραγουδήσω τη μελωδία του ουρανού,
εκείνου που βλέπει όλες τις προδοσίες των ανθρώπων με ήλιο ή φεγγάρι ,
δόσεις θνητότητας ή θνησιμότητας ,
παραδόσεις εαυτών σε αυτοπαθητικές ενέργειες,
καμία ερμηνεία,
μόνο ταξίδευα ~