~ Τό μέτρημα ~

~Το μέτρημα με ένα τσιγάρο στο αριστερό φτερό της βραδιάς

λήγει η πεσμένη στα χαλίκια διάθεση

 κατρακύλισμα στο προτελευταίο σκαλί

τα τακούνια την βόλεψαν σε μία άγνωστη στάση περιήγησης

οι κούνιες τραβούσαν με μανία τον ουρανό πιο κοντά στο παιδί

 κι εκείνα τα χεράκια είχαν για οδηγό

ελευθερίας κάτι σκουριασμένες αλυσίδες ασφαλείας ανάμεσά τους

σκηνές λαθραίων αυτόφωτων

για μια ακόμη παράσταση του τώρα

Ένα, Δύο ... παρακάτω εκείνο το παιδί δεν ήθελε να μετρά

Ένα Δύο

Τρία γράμματα η κάθε μετάβαση και είχε ήδη βρεθεί στην επόμενη σκέψη
ψήλωσε η βραδιά

μάκριναν οι άνθρωποι του Δύο

ο ένας κι ο άλλος , ο ένας κι ο καθένας

Τέσσερις και βρέθηκε το μέτρημα έναν κύκλο εποχής να έχει διανύσει

πώς τα κατάφερε εκείνο το παιδί

που δεν ήθελε να περπατήσει με κούνημα περίτεχνο και νάζι
που δεν ήθελε να μετρηθεί

το βράδυ στις Πέντε το είδα να μετρά τους ανθρώπους

στο ένα του χέρι σε μία διά-πλαση

δίχως τελειωμό


εκείνο το παιδί με δεκαοκτώ φιλιά Αγγέλων ~