~ H αλήθεια απο την αλήθεια ~

~ χαράζεις κάτι λεπτές ραβδώσεις στο κορμί μου και ζείς εκεί ...

γραμμή, κενό, γραμμή

γύρισα κάμποσες φορές την ματιά μου προς τα 'κεί ...

πόσα περνούσαν απο μπρός μου κι όμως έμεναν ακίνητα ...

--σηκώθηκε απότομα ...κάτι μέσα της έκαιγε φαινόταν στο σώμα , στις κινήσεις ...

κι εκείνος ο πόνος στον λαιμό συνοδευόταν απο μια καυτή μάζα ...

 το κορμί της σφίχτηκε ... έκλεισε τα μάτια ...σφιχτά... κι όμως δεν χάθηκε ...κι ας ήταν χαμένη



έμεινε εκεί να επιπλέει στο ακούραστο βλέμμα του

κανένα υγρό δεν μπόρεσε να την σβήσει ούτε απ το χαρτί ούτε κι απ 'τον χάρτη ...

ένα κορίτσι πέταξε εκείνο το ξημέρωμα , χωρίς φτερά ....

αυτό το είδες ή ξόδεψες τις ώρες σου σε ανύπαρκους ουρανούς ...(;)

πιό φτωχός απο ποτέ ήταν ο ουρανός ...



Υ.Γ κάποιες φορές οι σιωπές είναι τα καλά κρυμμένα λόγια ....κι  άλλες είναι τα λόγια οι πιο καλά κρυμμένες σιωπές ....~