~ (Επί)- Πτώση ~

-Κόσμος


της άρεσε να σκαρφαλώνει στα μεγάλα δέντρα,

ποτέ δεν έφτανε στην κορυφή τους,

μπορούσε να αγναντεύει τους ανθρώπους από 'κεί ήσυχα ,

τους ανθρώπους και τις απρόσεκτες κινήσεις τους,

 τις άλλοτε γεμάτες χάρες και χαρές κουβέντες τους.


-Νύχτα-Όραση


της άρεσε να σκαρφαλώνει στα μεγάλα δέντρα,

το βλέμμα της καρφώθηκε σε μία ύπαρξη ,

μία θελκτική  μορφή ,

περπατούσε με την ματιά καθηλωμένη στα άκρα , στον δρόμο

το βάδισμα μέτριου ρυθμού , Σταθερό και ταραχώδες.

την έχασε για λίγο από μπρός της . Πρόσεξε  τα χέρια της .Σταυρωμένα, κουρασμένα , νευρικά .

-...


της άρεσε να σκαρφαλώνει στα μεγάλα δέντρα,

δεν φάνταζε αλήθεια ,

πάγωσε .

Εξώστης , ένας τοίχος υψωνόταν κι έκρυβε κάποιον αστερισμό .

Ισορροπία . Εσκεμμένη . Πρόσκαιρη .

Άνοιξε τα χέρια σαν να ήθελε να αγκαλιάσει το διάστημα ...της ζωής της .

ακούμπησε τα βλέφαρα το ένα πάνω στο άλλο ώσπου κόλλησαν συνάμα κι η σκέψη.



-Έγειρε

κατέβηκε απ 'το δέντρο που 'χε σκαρφαλώσει

σώπασε ,

τα αστέρια γίναν τα δάκρυα της γής .


Δεν θέλησε να φτάσει ποτέ στην κορυφή .
Δεν σκαρφάλωσε ποτέ ξανά σε μεγάλα δέντρα .
Δεν κατάλαβε ποτέ τους ανθρώπους .